Jaider Chantré Sanchez mcm over zijn roeping

 

Veel mensen hebben mij gevraagd waarom ik priester wil worden? En heel goede vraag maar een beetje raar voor die tijd, want voor de wereld is het niet normaal dat een jonge man zoals ik naar de kerk ga, ik wil jullie laten zien hoe God door het alledaagse leven van een eenvoudig mens  grote  daden kan doen, ik wil  mijn ervaring als religieus met jullie delen.
Mijn naam is Jaider Chantré Sánchez, ik kom uit een heel katholiek land dat Colombia heet, ik ben geboren in en heel katholieke familie, jullie zullen zeggen daarom wil je priester worden, je heb altijd in een katholieke omgeving gewoond, maar het was niet zo eenvoudig.
Ik was en normale jongen, dat betekent niet dat ik niet normaal ben, maar ik was gewoon een jongen en toen ik met mijn middelbaarschool klaar was, wilde ik psychologie studeren, ik kom uit een dorp, daarom heeft mijn vader een kamertje in de stad gehuurd en ik  was ernaar toe verhuisd.
Op de universiteit kende ik een heel goede priester, de mening die ik over de priesters had  was helemaal anders, dat zij oud waren, dat zij serieus waren en dat voor hun alles zonde was. Maar deze priester  verschilde van de andere priesters die ik ooit gezien had, hij was jong, hij was heel populaire onder de jongeren, hij was heel slim, en er was iets in hem die mijn een goed gevoel gaf met andere woorden ik vond in hem een goede priester.
Toen ik contact met hem kreeg was hij heel aardige man, hij nodigde mij uit naar zijn parochie om te helpen. In het begin ging ik ernaartoe omdat heel veel jongeren ernaartoe gingen, maar toen ik de realiteit van deze parochie zag, veranderde mijn hele leven.
De parochie bevond zich  in een gevaarlijke plaats, er was heel veel criminaliteit, geweld, drugs, prostitutie enz. voor mijn was indrukwekkend het werk of de missie die deze priester deed, hij heeft en kleine bedrijf opgezet waarin de weduwen kleiding en schoenen maken om te verkopen. Hij heeft een groep mensen met wie hij met een grote pan vol soep,  iedere avond op straat ging   om eten te geven aan de kinderen die op straat sliepen.

Die dag heb ik in mijn leven en grote verandering gevoeld, op die dag heb ik gekozen om priester te worden om de mensen te helpen, om met mijn leven het gezicht van Christus te laten zien. God doet van de kleine dingen grote wonderen, vandaag ben ik hier voor jullie en ik kan zeggen dat dit het beste keuze is die ik gemaakt heb, ik wil priester woorden,  een priester die bereid is om alles te geven voor de liefde van Christus.

Voor de meeste van jullie, de Misioneros de Cristo Maestro zijn onbekend en daarom is het voor mij een genoegen om aan jullie te vertellen wie wij als religieuzen zijn en wat voor congregatie wij zijn?
De congregatie van Cristo Maestro is op 16 juli 1992 in Colombia gesticht door Pater Ernesto Andrés Sardi de Lima dus wij zijn een heel jonge congregatie. Deze congregatie is in Villa de leyva Boyacá gesticht, dat is een stad in het centrum van Colombia. Ik denk dat iedereen van jullie wel eens over Colombia heeft gehoord, de FARC, de drugs en de koffie die het lekkerste koffie ter wereld is.

Maar wat doen wij als congregatie? Wat is onze Charisma, onze missie? Wij willen Jezus Christus volgen, Hem beminnen en Hem dienen in de allerarmsten en verwaarloosden. Hoe doen we dat? Door de educatie en opvang van kinderen en jongeren die fysiek en moreel in gevaar zijn. Daarom hebben wij in Colombia een aantal scholen en weeshuizen voor de kinderen die vanwege de oorlog zonder ouders zijn gebleven.
Door de liefhebbende zorg voor terminale zieken, verwaarloosden die door de maatschappij gediscrimineerd zijn en in het bijzonder zieken met AIDS vooral baby’s. En uiteindelijk gaan wij daar waar niemand heen wil gaan om te evangeliseren namelijk daar waar de Kerk ons nodig heeft en dat is de rede waardoor wij hier in de aartsbisdom en nieuwe missie willen beginnen.

Als congregatie zij wij in verschillende landen aanwezig. Colombia, Verenigde Staten, Frankrijk, Spanje en nu  hier in Nederland. Acht maanden geleden gingen de Rector van het Ariënsinstituut en ik naar Schiphol om drie nieuwe broeders op te halen. Ik wil gebruik van deze gelegenheid maken om hen aan jullie te voorstellen. De eerste is broeder Mauricio, de tweede is broeder Felipe en de derde is broeder Juan Carlos. Samen vormen wij de communiteit van de Misioneros de Cristo Maestro in Nederland. Ons huis is door Zijn Eminentie Kardinaal Eijk gewijd als Sint Ludgerushuis. Wij hebben de naam Ludgerus voor ons huis gekozen want Hij is een  Nederlandse Heilige die voor de missionarissen als wij een grote voorbeeld is.

Ik wil jullie om gebed vragen, voor mijn congregatie en vooral voor ons die nu in Nederland zijn. Missionaris te zijn in een land die niet jouw vaderland is, is het een heel mooie ervaring maar ook een heel zware weg. Ten eerste moesten wij aan het koude weer wennen, ten tweede hebben wij Nederlands geprobeerd te leren en ik ben een getuige hoe dat moeilijk is, ten derde moesten wij de cultuur leren kennen, het fietsen is voor mij altijd een gevaarlijk uitdaging geweest, wij hebben geleerd om brood, stamppot, frikandel speciaal en zoute haring  te eten en vooral hebben wij geleerd om op tijd aan de afspraken te komen.
Muchas gracias!!!!