Interview met pastor Kouijzer

Pastor Kouijzer, ik zou u zoveel willen vragen, want ik weet niet zoveel van uw verhaal. Als eerste wil ik zeggen dat we blij zijn dat u er bent. Dat is niet alleen voor u, maar voor priesters in het algemeen. Daar zijn we blij mee. Want u allen heeft veel te geven wat niemand anders kan.

Kunt u ons een beetje vertellen hoe u bent opgegroeid in uw familie, want ik denk dat het daar vandaan komt dat u het verlangen hebt gekregen om uw leven aan God te geven.

Ja, ik ben geboren in Vogelwaarde bij Hulst in Zeeuws Vlaanderen op een boerderij, waar ik ben opgegroeid samen met vader en moeder en nog 3 broers. Het was geen moeilijke keuze om uit te vinden wat ik wilde worden. Het idee om priester te worden kwam vooral ook door het feit dat paters Maristen die in het naburige Hulst een klein seminarie hadden, vaker bij ons kwamen en ook de studenten van het klein seminarie, dat niet zover van ons vandaan lag. Zij kwamen bij ons langs en samen gingen wij dan zwemmen naar een soort meertje waar ze de hele dag bleven. Dat was prachtig om die vreugde onder hen allen te zien. De paters kwamen ook vaak in het parochie bij ons. Dat waren leuke , vriendelijke paters. In die tijd gingen veel jongens na de lagere school naar het seminarie. Niet alleen bij de paters Maristen, maar ook bij het seminarie van het bisdom Breda of van andere ordes of congregaties. Ook van de meisjesschool, want toen was de school apart, gingen er elk jaar een paar meisjes naar een of ander klooster. Het was heel vanzelfsprekend dat uit veel gezinnen iemand naar het seminarie of een klooster ging. Dat was niks bijzonders! Zelfs mensen in de parochie , vonden dat heel normaal. De tijdssfeer in de kerk was toen zo. Deze levenskeuze hoorde er gewoon bij.

En heeft u ooit twijfel gehad?

Nee, na de lagere school ben ik naar het seminarie in Hulst gegaan. Toen was ik 12 jaar oud. We gingen eens in de 3, 4 maanden naar huis. Met Kerstmis en Pasen dan wel, en met de grote vakantie. Het was een sober leven in het seminarie, het gebouw bestaat nog. Ik heb daar het gymnasium gedaan, gestudeerd en het ging allemaal goed. Van de 25 jongens die samen met mij begonnen zijn, zijn er uiteindelijk maar 3 priester geworden. Niet iedereen heeft een roeping en ook de studie telt. Enkelen konden de studie niet volledig volgen, die moesten dan stoppen, ook al hadden de jongens veel goede kwaliteiten. Was blij dat ik naar het groot seminarie in Lievelde kon en dan 1 tussenjaar naar het noviciaat in Glanerbrug dan weer een poosje naar het groot seminarie in Lievelde en dat gebouw staat nou te koop.
Hoe oud was u toen u priester werd?

26 jaar. Toen was het niet zo problematisch als tegenwoordig, hoor. Ik ben gewoon begonnen met werken. Ik ben eigenlijk opgeleid om colleges te geven aan het groot seminarie in Lievelde. Het was toen die tijd dat alles begon te veranderen. Alle studenten gingen naar Nijmegen toe en dat was toen niet meer nodig. Zodoende ben ik eigenlijk in de parochie terechtgekomen. Het was het jaar 1965, de omwentelingstijd.
Voelde u dat er een genade was om de dingen te doen? Want u was toen jong en u kwam met allerlei mensen in aanraking? Ze kwamen vaak met van alles bij u om raad, denk ik.

Ja. Biecht horen bijvoorbeeld was toen nog volop in zwang, alhoewel het toen al begon terug te lopen. Maar de kerk zat toen nog vol. Toen ik in Uithoorn kwam – daar was mijn eerste parochie, 25 km hiervandaan – waren er in het weekeinde 5 diensten, en vol! En jongeren en kinderen, dat was vanzelfsprekend, en wij hadden misdienaars tot en met. Heel veel mensen gingen toen naar de kerk. In Uithoorn hadden we eind jaren ’60 nog volle kerken, alles was veel vanzelfsprekender. Nog steeds hebben velen een warm hart voor onze parochie en tot de dag van vandaag is er een hechte samenwerking om er met elkaar iets moois van te maken. Bij velen is de wekelijkse gang naar de kerk er bij ingeschoten. Dat vind ik jammer. Toch heb ik er alle vertrouwen in dat we er met elkaar in slagen om als kerk duidelijk aanwezig te zijn in de plaatselijke gemeenschap. De grootschalige nieuwbouw in Leidsche Rijn betekent een grote uitdaging voor onze parochie, vanwege de vele jonge mensen.

Wat voelen we ons toch rijk, we hebben het geloof zomaar gekregen, wat zouden we het graag aan anderen geven!

Natuurlijk. Dat is je leven. Het doet mij ook verdriet te zien dat tegenwoordig op normale zondagen niet zoveel mensen naar de kerk komen, maar ik maak natuurlijk niet alle vieringen mee. Moet je zien wat de mensen van toen samen gebouwd hebben. Prachtige enorme kerkgebouwen. Nu zitten wij te tobben om het in stand te houden. Wat kregen we toen veel voor elkaar. Maar ik vertrouw erop dat God het in de gaten houdt, het is Zijn kerk! Liturgische vormen zijn bedoeld om direct contact met en tussen de mensen te leggen, met elkaar geloof en leven vieren, lijn in het leven brengen en troost te bieden.

P.S. In 1965 werd pastor Kouijzer op 26 jarige leeftijd priester gewijd om vervolgens nog een theologische opleiding aan de Kath. Universiteit van Nijmegen te volgen, waar hij 3 jaar later – in 1968 – afstudeerde in de moraaltheologie en dogmatiek en exegese. In datzelfde jaar werd hij pastor in Uithoorn (St Joh. de Doper). In Uithoorn is hij ruim 20 jaar pastoor geweest. In 1989 is Kouijzer naar Vleuten tot pastoor benoemd tot 2004 voor de toen nog zelfstandige Willibrordparochie. Wij hebben vorige jaar het 10 jarig bestaan gevierd van de samenwerking van Vleuten en De Meern, Leidsche Rijn onder de nieuwe-naam: Parochie Licht van Christus. In 2009 ging hij met pensioen “emeritaat”. Op verzoek van het pastorale team assisteert hij nog met grote regelmaat in Kerkestein, Parkhof, Alenvelt, De Roef, Willibrord- en Mariakerk. Hij vindt het fijn dat hij niet meer hoeft te doen aan allerlei vergaderingen en andere besprekingen. De parochianen omschrijven pastor Kouijzer als een vriendelijke, bescheiden mens en als een harde werker. Hij zegt: ‘Ik vind het heel belangrijk om voor mensen beschikbaar te zijn.’

De Congregatie van de Maristen s.m. werd in 1830 in Frankrijk gesticht om na de Franse Revolutie het Evangelie weer onder de mensen te brengen. Die opdracht ligt pastor Kouijzer nog steeds na aan het hart.

Dank u!

Pastor Kouijzer, u mag dankbaar terugkijken op vele rijke jaren van uw priesterschap. Voorgaan in vieringen, in persoonlijke contacten met zo vele mensen. We zijn samen met u blij, dat u zo veel blijft doen!

We bidden voor u pastor Kouijzer dat u met Gods hulp door mag gaan om veel vrucht voort te brengen in onze geloofsgemeenschap en daarbuiten!

Dia Boll en Zr. Lúcia

Wij hopen dat er vele parochianen het 50 jarig priesterjubileum van pastor Kouijzer op 12 april 2015 om 10.00 uur met ons mee komen vieren in de Willibrordkerk. Na deze feestelijke Eucharistieviering zal een receptie gehouden worden tot 14.00 uur in de Willibrordschool tegenover de kerk.